Van genderswap naar practice

De maand mei leidden we in met een barbecue en een genderswap feest met de mensen uit het complex. De mannen waren helemaal in hun element in onze kleren en in ons gedrag: samen naar de wc, Jan dronk de hele avond thee en ze strooiden met complimenten. Ook wij waren als man in ons hum. Maar de conclusie van de vrouwen is: mannen leven een saai bestaan. Het enige wat we konden doen is onderuitgezakt zitten. De volgende ochtend stonden we vroeg op om Serralves (museum van de moderne kunst) te bezoeken. Dit is zeker de moeite waard, mocht je ooit nog in Porto komen. Vooral de tuin maakte indruk.

Ook in Porto werd Willem Alexander niet vergeten aangezien ons Nederlandse Huisgenootje een koningsdag feestje organiseerde. 

Mijn ouders en broer bezochten Porto. Het voelde best normaal om ze 2,5 maand te missen, in Nederland zien we elkaar ook wel eens een langere tijd niet. Maar het was heerlijk om ze hier te hebben en met trots laat ik de stad zien, ons huis, het strand en de beste plekjes om naartoe te gaan. We worden goed verwend door etentjes, drankjes en ik ga twee dagen met mijn ouders wandelen in de Douro Valley. Tijdens deze dagen hebben we de tijd om bij te kletsen.

Na de Douro Valley startte de Quiema das Fitas, het feest dat Machteld de vorige blog heeft geïntroduceerd. Tijdens deze week hadden we geen college en brachten we de dagen vaak door op het strand met huisgenoten, barbecueënd op de patio en hadden we veel etentjes met vrienden. ‘S avonds laat gingen we richting het strand waar Quiema das Fitas plaats vond. De Portugezen droegen hun Trajes (soort Harry Potter capes voor de leden van ‘studenten verenigingen’, al zouden zij het noooooit Harry Potter capes noemen), en een hoge hoed en wandelstok in de kleur van hun universiteit. De feesten duren tot vroeg in de ochtend en we delen de bus van 8:30 met de vroege vogels die onderweg naar werk zijn. 

We hebben al een aantal vrijdagen op stage doorgebracht. Dit is de grootste uitdaging waar ik tot nu toe tegen aan ben gelopen. In Nederland ben ik gewend om hele dagen les te geven. De stagedagen vliegen dan voorbij. Hier heb ik alleen nog geobserveerd. Kinderen spreken geen Engels wat het heel lastig maakt om te communiceren. Komende vrijdag start ik mijn project in de groep waardoor ik me waarschijnlijk niet ga vervelen. Daarnaast voel ik veel steun van de docent die bij kan springen en vertalen. Het project heeft veel raakvlakken met thematisch werken (voor de pabo-lezers onder ons). Ondanks de stroeve communicatie leer ik veel. Het zou zonde zijn om geen stage te lopen in Portugal. Dit is dé manier om de onderwijssystemen te vergelijken en ervan te leren. 

Afgelopen zondag heb ik met Zoe, Martina en Jan (mensen uit ons complex) de Paiva trail gewandeld. Fijn om weer even in de natuur en uit de stad te zijn. En het was hier prachtig, misschien wel mooier dan de Douro Valley. 

Dat is alles voor nu. Groetjes!